تو كه آمدي،تو

نور به ايوان خانه پاشيد

عشق در ساقه گل شمعداني جوشيد

باد پنجره را بسوي مهرباني گشود

          تو كه آمدي،تو

گل ياس سپيد باغچه

به روي گلدان ترك خورده گوشه حياط خنديد

وفواره كوچك حوض به روي ماهيان قرمز آب پاشيد

          تو كه آمدي،تو

تارهاي تنيده عنكبوت پير در گوشه پستوي خانه از هم وا شد

وسكوت خانه تنها

سبزه را در بستر باغ منتشر كرد

وضمير جنگل وحشي

با گل سرخ شقايق همراز شد

وچشم مست قمري عاشق از هم وا شد

          تو كه آمدي،تو

چوپان خميده ده

غزل خوش زندگي را

به جاي آواز حزين همه روزه

مستانه به ني كرد

ومرشد آوازه خوان ده

به جاي قصه كهنه رستم و سهراب

حديث نجيب آمدنت را

چه عازمانه آغاز كرد

          تو كه آمدي، تو

پرستوهاي خانه پرواز را تجربه كردند

و محبت

نماز صداقت را

در سجاده خلوص اقامه كرد

و من زندگي را در ني ني نگاهت ديدم